Większość istniejących kamieni dopiero po oszlifowaniu ujawnia swoje prawdziwe piękno.
Najstarszym sposobem upiększania kamieni szlachetnych i ozdobnych było grawerowanie na ich powierzchni różnych znaków czy figur.
Początki bardziej zaawansowanej obróbki kamieni sięgają XIII w.
XV wiek, Włochy, to pierwsze próby nadawania kamieniom szlifu fasetkowego.
Od tego czasu dzięki ciągłemu udoskonalaniu technik szlifierskich, oraz wymyślaniu coraz lepszych narzędzi i maszyn do obróbki, sposoby i metody obróbki kamieni bardzo się rozwinęły.
Rodzaj szlifu zależy od własności kamieni, które mają być poddane obróbce. Do najczęstszych stosowanych należą szlify: fasetkowy(fasetowy) i gładki.
Szlif fasetkowy(fasetowy) – tzw. wielościenny – stosuje się głównie do obróbki przezroczystych kamieni szlachetnych. Polega on na wykonaniu na kamieniu płaskich powierzchni (fasetek). Ich liczba i kształt określają rodzaj szlifu, który jest dobierany w taki sposób, aby wydobyć z kamienia jego najlepsze cechy. Jednym z rodzajów szlifu fasetkowego jest szlif brylantowy, który charakteryzuje się dużą liczbą fasetek, ma ich 58. Istnieje wiele odmian tego szlifu.
Szlif gładki- ma zastosowanie głównie w obróbce kamieni nieprzezroczystych oraz minerałów z efektami optycznymi. Do najbardziej charakterystycznych szlifów gładkich zalicza się szlif kaboszonowy, kulisty(kule, paciorki itp.) oraz w kształcie jajka. Szlif kaboszonowy- odznacza się wypukłą górą i płaskim dołem kamienia. Kształt kaboszonu jest najczęściej okrągły lub owalny.
Część minerałów i skał jest przecinana, albo dzielona na plastry, których powierzchnie są następnie szlifowane i polerowane. Takim zabiegom najczęściej poddaje się agaty, jaspisy oraz skrzemieniałe drewno.
Źródło: Żaba Jerzy, Żaba Irena V., Atlas naturalnych kamieni szlachetnych i ozdobnych, Warszawa 2016
